Zakina over haar verstandelijke beperking

YOUBELONG2

ZAKINA (40) LAAT ZICH NIET WEERHOUDEN DOOR HAAR VERSTANDELIJKE BEPERKING: ‘IK BEN ZAKINA, EN DIT WIL IK DOEN.’

22.01.2020 | 14:30 UUR | ODILE VAN DER VELDE

Zakina is een 40 jarige vrouw met een verstandelijke beperking. Met veel plezier gaat zij vijf dagen in de week naar haar werk. Zakina is hard op weg haar dromen waar te maken en ziet vol optimisme de toekomst tegemoet.  

Zakina: ‘‘Ik wil als ieder ander behandeld worden. Gezien worden zoals ik ben, zonder de stempel erop te drukken.’’

DE SITUATIE 

‘‘Ik heb een ontwikkelingsachterstand, door zuurstofgebrek bij m’n geboorte. Bijvoorbeeld tellen, meerdere dingen tegelijk doen en leren vind ik moeilijk. Hierdoor heb ik begeleiding nodig bij het werken. Die kans krijg ik van Cormet. Via stichting Cordaan krijg ik samen met 3 andere mensen met een verstandelijke beperking de kans om te werken als ieder ander. Wij werken in de kantine op Hogeschool Inholland. Als team gaan wij er voor. 1Team, 1 taak.’’

REACTIES 

‘‘Een enkele keer ontvangen wij anonieme reacties: ‘er zit kwijl op de hamburger’ en ‘van jou wil ik geen hamburger.’ Dan haal je je hamburger maar ergens anders, zeggen wij dan. Daar zijn wij bij Cormet heel stellig in. Over het algemeen hebben de studenten veel begrip. Als ik even niet weet hoe ik een broodje moet maken, helpen zij mij. Vaak krijg ik complimenten. De meeste vinden dat ik een vrolijk persoon ben die mijn werk goed doet. Sommige dingen moet ik nog leren. Ik moet voor mijzelf opkomen. Nee leren zeggen. Ik moet tegen mijzelf leren zeggen: ik ben Zakina, en dit wil ik doen.’’

BEELD 

‘‘Ik wil niet dat mensen anders naar mij kijken. Mensen moeten mij zien als een vriendelijk en vrolijk persoon. Ik wil als ieder ander behandeld worden. Gezien worden zoals ik ben, zonder de stempel erop te drukken. Ook ik ben in staat om te leren, het duurt alleen wat langer. ‘Wij’ horen erbij. Ik wil heel graag werken, ik moet niet. Mij moet je naar huis slaan. Wat ik leer doe ik, daar ga ik voor en voel ik mij verantwoordelijk voor. Ik ben heel puur.’’

DROMEN 

‘‘Ik woon nu nog samen met mijn moeder en broertje. Mijn moeder heeft mijn hele leven voor mij gezorgd, maar nu is het tijd om op mijn eigen benen te gaan staan. Eén van mijn dromen is, om voor mijzelf te kunnen zorgen. Die droom begint werkelijkheid te worden, ik ga begeleid wonen. Ook wil ik de keukenassistentenopleiding gaan doen. Het is tijd voor een nieuwe uitdaging. Sommige dromen zijn al uitgekomen. Bij de special olympics in Den Haag heb ik al best veel medailles binnengesleept.’’

Leave a comment

Design a site like this with WordPress.com
Get started